Haar lange haren verbergen haar ogen. Met haar handen plukt ze denkbeeldige pluisjes van mijn fluwelen zetel.
Stilletjes zegt ze dat het misschien toch niet zo’n goed idee was, loopbaancoaching.
Ze was ‘maar’ huishoudhulp. Welke kanten kan je dan nog uit?
Misschien is het de zachte zetel of de koffie met koekjes maar ze besluit te blijven.
Sessie na sessie komen haar talenten en ogen tevoorschijn.
En dan zie ik het: de zielevonk. Het plotselinge inzicht in dat wat je gelukkig maakt.
Jouw levenspad.
Vandaag. Stralende ogen springen uit mijn zoomscherm. Het is gelukt! Ze mag starten in de opleiding verpleegkunde als werkende student.
Ze jubelt: “Het intakegesprek ging helemaal zoals we geoefend hadden!” Met haar hand op haar hart zegt ze dat ze zo dankbaar is dat ze toen is gebleven.
Ik vraag haar wat maakt dat ze is gebleven.
Verwonderd zegt ze: jij. Je straalde zo’n rust uit dat ik er vertrouwen in kreeg dat ik juist zat.
Mijn zielevonk licht op. Op mijn zachte zetel met koffie én koekje bedenk ik voor de zoveelste keer dit jaar wat een heerlijk werk ik heb.
En jij? Heb jij jouw zielevonk al ontdekt?
Na jarenlang actief te zijn binnen de zorgsector, kwam ik uitgeblust bij Martine terecht. Dankzij haar zorgzame en humoristische aanpak voelde ik mij al heel snel op mijn gemak.
Uit de coachingsessies haalde ik enorm veel energie. Martine deed me stilstaan bij mijn functioneren, liet me nadenken over wat ik wil in mijn leven en liet me dromen over andere jobperspectieven.
Dankzij het traject dat ik bij haar gevolg heb, waag ik nu de sprong en start ik als zelfstandige in bijberoep met mijn eigen praktijk.
Zo spannend! En eeuwig dankbaar voor deze bijzondere ervaring.